 |
 |
هر زمان که عشق اشارتی به شما کرد در پی او بشتابید،
هر چند راه او سخت و نا هموار باشد.
و هر زمان بالهای عشق شما را در بر گرفت خود را به او سپارید،
هر چند که تیغهای پنهان در بال و پرش ممکن است شما را مجروح کند .
و هر زمان عشق با شما سخن گوید او را باور کنید،
هر چند دعوت او رویاهای شما را چون باد مغرب در هم کوبد و باغ شما را خزان کند.
زیرا عشق چنانکه شما را تاج بر سر می نهد به صلیب نیز می کشد.
و چنانکه شما را می رویاند شاخ و برگ شما را هرس می کند .
و چنانکه تا بلندای درخت وجودتان بالا میرود و ظریف ترین شاخه های شما را که
در آفتاب می رقصند نوازش می کند ،
همچنین تا عمیق ترین ریشه های شما پایین می رود و آنها را که به زمین چسبیده اند
تکان می دهد.
عشق با شما چنین رفتارها می کند تا به اسرار قلب خود معرفت یاببد
و بدین معرفت با قلب زندگی پیوند کنید و جزئی از آن شوید .
اما اگر از ترس بلا و آزمون ، تنها طالب آرامش و لذتهای عشق باشید،
خوشتر آنکه عریانی خود را بپوشانید
و از دم تیغ خرمنکوب عشق بگریزید ،
به دنیایی که از گردش فصلها در آن نشانی نیست؛
جایی که شما می خندید اما تمامی خنده خود را بر لب نمی آورید
و می گریید اما تمامی اشکهای خود رافرو نمی ریزید.
عشق هدیه ای نمی دهد مگر از گوهر ذات خویش .
و هدیه ای نمی پذیرد مگر از گوهر ذات خویش .
عشق نه مالک است و نه مملوک ،
زیرا عشق برای عشق کافی است .
 |
 |
